Over flexibele leerlijnen en zalmsprongen

Waar is de tijd dat onderwijs opgevoerd kon worden als een mooi voorbeeld van ‘one size fits all’? Als een systeem van rigide structuren, van gestandaardiseerde en voorgekauwde trajecten? Het was ook de tijd dat biografieën van jonge mensen een standaardverloop kenden van elkaar opvolgende fasen van studeren, werken, huwen, kinderen, huisje-tuintje. De tijd ook dat de mal voor iedereen dezelfde was. Als je niet in de mal paste, ging je eruit. Keuzes die toch gemaakt moesten worden, lagen vaak al op voorhand vast op basis van sociale achtergrond en culturele stereotypen, en waren ook onomkeerbaar. Ze bepaalden in welk vakje in de samenleving je uiteindelijk terecht kwam en in dat vakje bleef je tot het einde van je dagen.