He who pays the piper calls the tune

Een academische opening in Vlaanderen. Een rij merkwaardig uitgedoste figuren, togati genaamd, schrijdt statig voorbij onder begeleiding van oorverdovend klaroengeschetter. Twee pedellen met een universiteitsscepter in de aanslag lopen voorop en tonen zich bereid elk gepeupel dat voor de voeten dreigt te lopen, uit de weg te slaan. De bonte stoet verdwijnt ten slotte in een universiteitsgebouw waar de plechtigheid zich naar haar einde sleept. Nagenoeg niemand komt bij het aanschouwen van dit tafereel in de verleiding te denken dat de universitaire wereld toch mooi heeft weten te ontsnappen aan de voorthollende veranderingen in onze postmoderne samenleving. Integendeel, de aanwezige universiteitsbestuurders, academici en universitaire medewerkers zijn zich haarscherp bewust van de vele uitdagingen waar de moderne universiteit mee wordt geconfronteerd en van de moeizame zoektocht naar adequate ripostes vanuit de universiteit. De uitdagingen en de mogelijke antwoorden zijn het onderwerp van deze bijdrage. De lezer zij onmiddellijk gewaarschuwd: het verhaal draait vrij snel rond ‘geld’. Het omgaan met dit schaarse goed blijkt uiteindelijk de echte uitdaging te zijn voor de universiteiten in Vlaanderen en er is veel reden om te denken dat dit elders niet anders is.