De kunst van het nietsdoen is heel hard werken

Veel veranderprocessen in het hoger onderwijs hebben het karakter van planned change. Daarbij worden doelstellingen geformuleerd en planningen en tussentijdse resultaten afgesproken. Uit onderzoek blijkt dat een groot deel van de geplande verandertrajecten weinig succesvol is. In dit artikel wordt betoogd dat dit te maken heeft met het feit dat veel van de veranderambities ontwikkelprocessen impliceren, die juist niet of nauwelijks stuurbaar en managebaar zijn. Beschreven wordt hoe dergelijke processen verlopen en wat daarbij belangrijke mechanismen en dynamieken zijn. Aan de hand daarvan wordt geïllustreerd hoe dergelijke processen gefaciliteerd kunnen worden. Het uitgangspunt daarbij is ‘het organiseren van het toeval’.