Een commissie op de stoel van de onderwijswetenschappen

P.R.J. Simons - 1 juni 2011

De commissie-Dijsselbloem heeft geluisterd naar wetenschappers (onder wie ondergetekende), maar heeft ze niet goed begrepen, selectief van hun interviews gebruikgemaakt en op eigen houtje en met één pennenstreek wetenschappelijke debatten beslist. Ik geef hiervan enkele voorbeelden: internationale vergelijkingen, resultaten van onderwijsvernieuwing, het nieuwe leren, evidence based education en onderwijsvernieuwing van onderop.

Wil je het gehele artikel lezen? Neem een abonnement op dit tijdschrift!

THEMA 2008 / nr 3

Vorige Volgend

Download PDF

Onderwerpen

Onderwijsvernieuwing

Meer in deze editie

Professioneel leraarschap en onderwijsinnovatie

Hubert Coonen

De student is niet de enige klant

Marc la Chapelle

De academische lerarenopleiding primair onderwijs

Theo Wubbels, Rachel Streefland, Karel Stokking

Onderwijsvernieuwing revisited

Duco Adema

Hoe verder na Dijsselbloem?

W.H.F.W. Wijnen

De ongemakkelijke waarheid achter het Dijsselbloem-rapport

Frans de Vijlder

Fracasomania in het onderwijs

Erik Gerritsen

De school, niet het systeem

Sijbolt Noorda

Boeken & Bladen

Frans de Vijlder

Numeriek rendement in het wo

Hans van Hout

Het ongelijk van Dijsselbloem

Marc Vermeulen

Zeven lessen succesvoller vernieuwen

Jan Geurts, Willem van Oosterom

Groeibehoefte van docenten binnen het primaire proces: Determinanten voor een specialistische carrièreontwikkeling

Karin Sanders, Remko Schuurmans

Als hbo-docenten konden kiezen, kozen ze dan voor accreditatie?

Everard van Kemenade, Ad Vermeulen, Teun Hardjono

Link kopiëren